Een dag vol avonturen.

Wat hebben we afgelopen nacht op een stille plek gestaan. Alleen het ruisen van de zee was te horen. Dan slaap je wel lekker natuurlijk. Toch vroeg wakker en om negen uur vertrekken we al van deze slaapplek richting Grenen. Onderweg komen we langs een vuurtoren.

We parkeren de camper op het parkeerterrein van het Bunkermuseum. Vandaar is het een wandeling van twee kilometer naar het echte eindpunt van Denemarken waar de twee zeeën bij elkaar komen. Het is een beste tippel, deels door rul zand en ik neem mijn wandelstokken mee. Vanaf een uitkijkpunt kun je de punt in de verte zien liggen.

Onderweg komen we langs het graf van de bekende Deense dichter Holger Drachmann. Wat een mooie plek om begraven te worden. Hij is ook de schrijver van bekende traditionele Deense liederen. Hier staan ook weer een aantal bunkers uit de Tweede Wereldoorlog. Op zee liggen veel schepen in de rij. Geen idee waarom.

We wandelen over het stevige zand langs de branding dat loopt wat makkelijker dan door het zand. Het is nog een beste tippel. Op het eindpunt staan veel bezoekers. Dit is één van de meest bezochte plekken van Denemarken en dat is te zien. Natuurlijk ga ik op de foto op deze bijzondere plek.

Als we alles hebben bekeken zien we een tractor met een wagen er achter aan komen rijden. Er stappen mensen uit die naar de punt lopen. We zien wel een beetje op tegen de wandeling terug die recht tegen de koude wind in gaat dus we wagen het erop en stappen in de wagen. Ze noemen het een tractorbus en hij heet Sandormen wat zandworm betekent. Er komt iemand langs voor de kaartcontrôle en gelukkig kun je ook een kaartje voor de terugweg kopen. Samen voor veertig Deense Kronen. Ik heb het er wel voor over. Het wordt een avontuurlijke rit met veel gewiebel en geschud. We rijden zelfs een stuk door het water.

Na dit avontuur stappen we weer in de camper om de tweede bezienswaardigheid hier te bekijken “Den tilsandede kirke”. Dit kerkje uit de tweede helft van de veertiende eeuw is bedolven door zandverstuivingen. Elke zondag moesten ze de toegangsweg uitgraven en in 1795 waren ze er klaar mee en is de kerk gesloten op koninklijk bevel. De toren van het kerkje is blijven staan als herinnering en is nu een trekpleister van formaat. Binnen kun je via een stenen trap met als leuning een touw in de toren klimmen. Dat gaan we niet doen. We hebben al genoeg lichaamsbeweging gehad vandaag. Als we van de parkeerplaats wegrijden moeten we over een ondergelopen weg.

Vanaf hier rijden we naar camping Skagen. Na twee nachten vrij camperen hebben we weer een douche en elektriciteit nodig. De aardige eigenaresse wijst ons een veld aan waar we een plek mogen uitzoeken, helaas letten we niet goed op en rijden we een drassig veld op. Gevolg is dat we vastzitten in de modder. Geert Jan probeert het nog met duwen terwijl ik gas geef, maar het lukt niet. Voor het eerst gebruiken we onze oprijplaten en daarmee lukt het wel. Op het volgende veld gebeurt hetzelfde nog eens dus we besluiten om de richtlijnen op de plattegrond nog eens goed te bestuderen, blijken we op het verkeerde stuk te zitten. Op het goede veld aangekomen parkeren we de camper en besluiten we vandaag verder niets meer te doen, behalve douchen want nu zitten we onder de klei.

Aan het eind van de middag komt er een Nederlandse camper naast ons staan. De mensen komen me direct al bekend voor. Blijkt het de familie Bos uit Appingedam te zijn, we kennen ze van de winkel en van rommelmarkten bij de Christelijk Gereformeerde kerk. We maken een gezellig praatje en verbazen ons over het toeval. Wat een avontuurlijke dag vandaag.