Houffalize in België.

Het regent als we wakker worden en behoorlijk. Dat zijn we niet gewend deze reis. Als we de weersverwachting bekijken zien we dat het nu toch echt herfst is in ons deel van de wereld. Vrijwel overal zijn de temperaturen gedaald naar onder de twintig graden en regent het iedere dag en dat blijft de komende weken ook zo. We gaan vandaag weer een lange rit maken en natuurlijk veranderen we onderweg onze bestemming. Eerst zou het Sedan worden, daar zijn we in mei ook geweest en het ligt mooi op de route naar huis. Het blijft maar regenen en dan kun je beter wat verder rijden is het idee dus we rijden door naar Houffalize in de Belgische Ardennen. Onderweg nemen we wel een rustpauze want de reis is nu 350 kilometer. Bij de aire waar we pauzeren staat op de rotonde een groot beeld van een wild varken, die hebben we ergens anders ook al eens gezien.

In Houffalize hebben we vorig jaar ook een nacht gestaan op de camperplek. Toen voor vijftien euro en dat is nu twintig euro geworden. Dat vinden wij eigenlijk te duur voor een eenvoudige camperplek als deze, maar nu we er toch zijn blijven we maar.

Hoe we ooit in Houffalize terecht zijn gekomen is een verhaal op zich. Vorig jaar maart zijn Geert Jan en Junior hier een weekend naar toe geweest om de oorlogsmusea, slagvelden en memorials   uit de tweede wereldoorlog in de omgeving te bezoeken. Geert Jan had toen deze camperplek al gespot. Ze hebben dat weekend gelogeerd in hotel La Poste in Houffalize. De spareribs waren daar zo lekker dat Geert Jan er daarom vorig jaar met de camper een dagje naartoe wilde om nog eens die heerlijke spareribs te eten. Ik eet geen spareribs en op de menukaart die in het Frans was stonden gerechten die Google translate vertaalde als niertjes en longspier. Dat eet ik zeker niet. Uiteindelijk bestelde ik dus maar tartaar van het huis met in gedachten een tartaartje zoals we die in Nederland wel kennen. Wat ik geserveerd kreeg was een stuk gemalen rauw vlees ter grootte van een baksteen met ertussen harde kaas en tomaat en prei. Het smaakte uiteindelijk wel lekker pittig, maar het was veel te veel. Zeker omdat er ook nog salade en friet bij was. Eten in het buitenland, het blijft spannend.

Als we de camper hebben geparkeerd stopt het met regenen en zelfs de zon laat zich af en toe zien. We maken een wandelingetje door het mooie dorpje en bekijken deze keer het kerkje van binnen omdat het nu open is.

Ik loop hier wel met de stokken want we zitten midden in de Ardennen en af en toe is het hier behoorlijk steil, echt een bergdorpje. De bossen beginnen nu toch de mooie herfstkleuren aan te nemen.

De kinderen van Houffalize zijn niet van het kastanjes zoeken zo te zien want onder de kastanjeboom bij de camperplek ligt de grond vol kastanjes en nog steeds vallen er meer bij. Is dat niet een beetje laat trouwens? 

Morgen weer in Nederland zoals het nu lijkt.