Bezoek aan Peñiscola.

Vorige week zijn we al eens richting Peñiscola gefietst. Nu willen we doorfietsen tot in het stadje. Het is een toeristisch stadje en dat is vooral vanwege de burcht en de ommuurde stad. Helaas is het bewolkt en dat is jammer vanwege de foto’s. De zee heeft hier elke dag een andere kleur. Soms heel blauw, soms grijs en vanmorgen heel lichtblauw. Ik maak er een foto van en hoop dat de kleur op de foto overkomt.

Peñiscola is ongeveer acht kilometer fietsen langs de zee. Als we het stadje naderen wordt het steeds drukker op de boulevard. Allemaal oude mensen die hier wonen of overwinteren natuurlijk. Het is bewolkt, maar wel helder. Ik maak veel foto’s van de burcht op de rots. 

Als we dichterbij komen zien we dat er een muur om het geheel ligt. Het is ooit een onneembare vesting geweest. De burcht ligt op een rots van 64 meter hoog en stamt uit de 14de eeuw. Het heet Castello de Papa Luna en ooit heeft er een tegenpaus gewoond namelijk Benedictus XIII dat was in 1411. Een paus naast de paus uit Rome die erkend werd door Schotland en Spanje. Drie keer is er een tegenpaus geweest. Zo leer je nog eens wat.

We fietsen naar de muren en wandelen zover we kunnen over een pad van kleine steentjes. De muren van de burcht lopen door tot in de zee.

De klim omhoog naar het kasteel gaan we niet doen. Dat gaan mijn knieën niet redden. Jammer maar het is niet anders. Waarschijnlijk kun je in het hoogseizoen wel met een treintje omhoog, maar dat soort voorzieningen zijn er niet in januari.

Aan de andere kant van het stadje liggen tegen de hoge heuvels aan allemaal huizen en hotels. Je moet er toch niet aan denken dat je elke dag zo’n klim omhoog en weer naar beneden moet maken. De huizen zijn wit en dat ziet er mooi uit. We fietsen wat rond in het plaatsje voordat we weer terugfietsen. Er zijn heel veel restaurants waar je vis- en schelpdieren kunt eten. De meeste zijn nu gesloten.

Op de terugtocht naar de camping gaan we voor de laatste keer langs de Lidl. Morgen gaan we dit gebied weer verlaten. Op de camping is een wedstrijd “jeu de boule” bezig. Er is hier geen echte baan dus de deelnemers spelen op de lege plekken en op de paden voor de campers. Achter ons is nog een lege plek en daar spelen twee teams hun potje. Als er een Belgische camper binnenkomt en op die plek wil gaan staan wordt ze gevraagd om te wachten tot het potje af is. Ja, ja “jeu de boule” is een serieuze zaak. 

In de loop van de middag breekt de zon toch nog door. We gaan een hapje eten in het restaurant van de camping. De fietsen staan weer op de camper en de watertank is gevuld. Klaar voor vertrek morgenvroeg.