Bunkers op 4 mei.

Zo het is weer tijd voor een volgende etappe op onze reis door Denemarken. We proberen zo dicht als mogelijk is langs de Noordzeekust te rijden. De route gaat over tweebaanswegen en door dorpjes. Dat betekent hooguit tachtig kilometer rijden en vaak vijftig. Er moet ook getankt worden en de dieselprijs valt mee. Vergelijkbaar met goedkope tankstations in Nederland. Bij de Coop naast het tankstation kopen we broodjes voor onderweg. Er is van alles te zien op de route. Mooie boerderijen en hoge duinen. Oude rietgedekte boerderijen lijken hier op Limburgse boerderijen met gebouwen rondom een binnenhof. Veel vakantiehuizen hebben ook rieten daken.

Bij Hvide Sande parkeren we de camper en eten de lekkere broodjes. Daarna wandelen we naar de oever van het grote meer dat rechts van de weg ligt. Links is achter de duinen de Noordzee. Dit is een smalle landtong omgeven door water. Ik maak wat foto’s van een houten sauna en een soort wigwam bij een klein haventje.

Als we door de plaats Hvide Sande zijn gereden zien we in de verte de witte vuurtoren. Op de tv is een Deense detective serie geweest die zich afspeelde rond deze vuurtoren. De camping waar we naartoe gaan is bij het plaatsje Ulfborg. Als we aankomen zo rond één uur is de receptie gesloten, maar de eigenaar ziet ons aankomen en verwelkomt ons allerhartelijkst. We mogen een plek uitzoeken en morgenvroeg langskomen om in te checken. Wat een relaxte ontvangst. De fietsen gaan van de camper en we rijden over het fietspad richting Noordzee. We moeten daarvoor over een hoge zandduin. Gelukkig is er op het zandpad een laag hooi gelegd ander was het ons nooit gelukt om met de fiets aan de hand over dit duin te komen.

De zee is hier weer heel anders dan op de vorige plaatsen. Het strand is smal met zand en kiezels. De zee is onstuimiger. Er liggen langs het strand diverse bunkers half in het zand. We wandelen langs de vloedlijn. Het is hier heel rustig, maar een enkele wandelaar is te zien. Wat een prachtige plek.

Op het strand ligt wel een anaconda die Geert Jan wil bijten, maar als ik hem streng aankijk verandert hij in een houten tak.

’s Avonds gaan we eten in het restaurant dat bij de camping hoort. Geert Jan aan de spareribs en ik neem een wilde wild-west burger. Heerlijk! Ik maak ook nog even een foto van de Vespa die in het restaurant staat.

Na het eten kijken we op de tv naar de Nationale Dodenherdenking op de Dam. Bunkers en de herdenking beiden houden de herinnering levend.