Een zaterdag met hindernissen.

Na een week aan de Costa Brava en specifieker in Pineda de Mar hebben we het hier wel gezien dus gisteren hebben we besloten naar Zaragoza te rijden en daar in de buurt een camping te zoeken. Toevallig lees ik vanmorgen op de NOS app dat daar afgelopen nacht honderden mensen vast hebben gezeten in hun auto door enorme sneeuwstormen en dat bij een temperatuur van -13. Militairen hebben geholpen bij het vrijmaken van de wegen. Dat wordt vandaag dus geen Zaragoza. We besluiten wat verder naar het zuiden te rijden en we vinden een ACSI camping die open is op 230 kilometer rijden. Onderweg rijden we langs mooie rotsen en we zien hier ook weer hellingen met wijnranken en boomgaarden met bomen vol sinasappels.

Het is druk op de weg, vooral bij Barcelona. Gelukkig is het mooi weer en de wegen zijn goed. Om kwart over één komen we aan bij de camping. Er hangt een bord op het gesloten hek. Fermé. Nou zeg. Op de ACSI site staat toch echt dat hij open moet zijn. We gaan eerst maar een kopje koffie maken voordat we verder rijden. De camping ligt pal aan zee en de golven zijn hier zo hoog dat ze over de weg spatten. Daar maak ik een paar foto’s van.

We zoeken een andere camping die open is en 56 kilometer verderop is er eentje. Eerst willen we langs een supermarkt om eten en drinken te kopen voor het weekend. Op de route is een Lidl en een Mercado dus dat komt goed uit. Als we bij de supermarkten zijn is het parkeerterrein wel erg leeg. Ja hoor alles is dicht. Een vrouw vertelt ons dat het siësta is tot vijf uur. Daar deden ze in Pineda niet aan. We rijden maar weer door en onderweg beginnen we te vrezen dat de volgende camping of gesloten is of vol zal zijn. Om drie uur komen we daar aan en er zijn nog vier plekken vrij. Het zijn kleine plekken, maar eentje vinden we wel mooi en hij is redelijk te bereiken met de camper. Ook deze camping ligt pal aan zee. De bodem is grind en de plekken zijn afgebakend door heggen. Bij elke twee plekken is een kraan, maar het is geen drinkwater wat er uit komt. Vanaf onze plek kunnen we de zee zien en ook mooie cactussen. 

De supermarkten zijn vlakbij, op 1,6 kilometer fietsen, dus we besluiten nog even de fietsen te pakken en boodschappen te gaan doen. De winkels zijn tot half tien open dus tijd genoeg. Als we ingeslagen hebben stappen we weer op de fiets. Geert Jan heeft zijn tray Heineken weer onder de snelbinder. Op een rotonde gaat het mis. Ik zie een auto met een bloedgang op ons afkomen. Die gaat niet voor de rotonde stoppen. Ik schreeuw naar Geert Jan dat hij moet uitkijken. Het gaat net goed. De auto gaat rakelings langs Geert Jan en die maakt een noodstop op de rotonde. De blikjes bier vallen van de fiets en zelfs de snelbinder ligt op de grond. Acht blikjes rollen over straat. Gelukkig blijven ze deze keer heel. We zoeken ze bij elkaar terwijl verschillende auto’s stoppen. Dit is de zoveelste keer dat een automobilist ons in gevaar brengt. Dit land is niet berekend op fietsers zoveel is wel duidelijk. Gelukkig komen we weer met de schrik vrij en we komen veilig bij de camper terug.

Op deze camping is een restaurant en er is elke dag iets te doen. Flamenco show, bingo, pool, darts enz. Een gezellige boel dus. Als welkom kunnen we een gratis drankje halen.