Berg van de 3e categorie.

Vandaag komen we langzaam op gang. Eerst een lekker ontbijtje met drie soorten broodjes en een eitje. Daarna nog wat huishoudelijke zaken regelen zoals afval wegbrengen en een wasje doen. De krant van gisteren lezen en voor je er erg in hebt is het al weer bijna één uur. De fietsen gaan van de camper en we gaan op pad. Ons doel is het stadje Gulpen en dat is ongeveer twaalf kilometer vanaf de camping. Wat we niet wisten, maar waar we al snel achterkomen is dat Heijenrath op de top van de Loorberg ligt. Een 219 meter hoge heuvel van de 3e categorie en super populair bij wielrenners. Het eerste stuk van onze tocht gaat dus behoorlijk naar beneden en het is idioot druk met fietsers en ook met wandelaars. We fietsen door een prachtig glooiend landschap met af en toe een beekje en mooie vakwerkhuizen en Limburgse boerderijen.

Dit is niet onze eerste keer in Limburg. We hebben gekampeerd in Susteren en met de vorige camper zijn we in Panningen geweest en vorig jaar nog op een camping in Kessel, maar nergens waren zoveel heuvels als hier in het uiterste zuiden. Gelukkig zijn de accu’s van onze fietsen vol. We rijden door diverse kleine plaatsjes en komen uiteindelijk aan in Gulpen. Het riviertje de Gulp stroomt hier doorheen. Ze zullen het Gulpener bier toch niet van water uit de Gulp maken?

Op een pleintje in het centrum staan een zestal oude brommers. Een oranje Zundapp ziet er helemaal geweldig uit en hij is ook nog watergekoeld en die komen niet veel voor. Die moeten op de foto voor Jan uit Stedum want hij is een liefhebber van oude brommers en heeft er zelf ook eentje. Hij appt terug dat de oranje wel vijf of zes duizend euro kost. En dat staat zomaar in Gulpen op een pleintje.

Na een wandeling door Gulpen stappen we weer op de fiets. Ik maak me wat zorgen over de terugtocht want een weg die naar beneden gaat moet ook weer omhoog en ik voel mijn knieën nu al protesteren. Ook de terugtocht gaat door prachtig heuvelland met nog meer dorpjes. We worden opnieuw voortdurend ingehaald door wielrenners die er een bloedgang op na houden en dat op wegen waar ook auto’s rijden en met veel onoverzichtelijke bochten. Het laatste stuk van de tocht is inderdaad een lange rit omhoog over een bochtige weg naar de top van de Loorberg waar ook de camping is. Als we weer bij de camper zijn moet ik echt even bijkomen van de lange klim. Evengoed is Zuid-Limburg schitterend zelfs als de zon zich niet laat zien.