Woensdag 8 februari. Afscheid van de zee. Voor nu.

Afgelopen nacht is het behoorlijk koud geweest. Niet dat we er last van hebben gehad onder ons dekbed met daarover nog een slaapzak. Als het gaat vriezen laten we trouwens ons elektrisch kacheltje zachtjes aan staan ‘s nachts dus het blijft binnen wel boven het vriespunt. We merken het als Geert Jan het toilet wil gaan lozen. Alle waterkranen zijn bevroren op de camperplek dus naspoelen lukt niet. Gelukkig hebben we gisteravond nog water bijgevuld, want dat lukt nu dus ook niet. Er ligt zelfs een beetje ijs op het water van de jachthaven en dat zal hier vast niet vaak gebeuren. In de loop van de dag zal de zon alles wel weer ontdooien, want die wordt al weer krachtiger richting de lente.

Om half tien vertrekken we uit Honfleur voor de laatste etappe in Frankrijk. We gaan vandaag naar dezelfde camperplek als waar we onze eerste nacht van deze reis zijn geweest. Bray-Dunes vlak bij de grens met België. Het is opnieuw prachtig droog en zonnig weer. Prima weer om te rijden. Op de Pont de Normandië hangt de mist nog boven zee. Het is druk op de weg en er rijden veel vrachtwagens.

Op heel veel stukken is een weghelft afgezet met rood-witte pionnen. Soms wel kilometers lang staan die dingen er en de halve tijd gebeurt er eigenlijk niets op de afgezete weghelft. Dit is iets wat we heel vaak in Frankrijk zien. Soms wordt de rommel dan uit de berm geraapt of er wordt ergens een berm gemaaid, maar altijd is de afzetting buitenproportioneel lang. Best gevaarlijk want er ontstaan vaak files door deze wegversmallingen.

Bij Calais zien we de trein vol vrachtwagens die de tunnel naar Engeland ingaat. Dat lijkt mij ook wel leuk, met de camper op een trein naar Engeland. Op de foto zie je de weg naar de tunnels.

Om half twee zijn we op de camperplek. Er staan best veel campers en de helft komt uit België. Begrijpelijk want daar zijn haast geen camperplekken en zeker niet vlak bij zee. 

We maken een wandeling over de boulevard langs de zee. Er zijn veel wandelaars vandaag. Het heeft hier flink gestormd en de doeken op het strand zijn al behoorlijk kapot gescheurd net als in Delfzijl. Ik had niet anders verwacht. We nemen hier voorlopig afscheid van de zee want morgen rijden we weg van de kust door België en dan naar huis. Een lange rit, maar zo doen we het eigenlijk altijd.