Pechdag.

Tjonge het is me het dagje wel. Hoeveel pech kan een mens hebben op één dag. Het begint al met het uitrijden van de Camperplek in Montech. Als we de kaart voor de lezer houden gebeurt er niets. De slagboom gaat niet omhoog hoe vaak we het ook proberen. Als we de hulplijn bellen krijgen we hele lange Franse zinnen te horen behorende bij een keuze menu. We kunnen het niet volgen. Na een poosje komt er een Franse camper aan en ook bij hun gaat de slagboom niet omhoog. Ze gaan ook bellen en nadat ze hun kaartnummer hebben opgenoemd gaat het hek open. Ze stoppen en de vrouw komt naar ons toe en vraagt om onze kaart. Ze geeft ook ons nummer door via de telefoon en we kunnen ook uitrijden gelukkig. “Merci bien Madame.”

We willen vandaag naar een Camperplek zo’n acht kilometer onder Lourdes. We hebben de keuze tussen 240 kilometer over tolwegen of 173 kilometer over tweebaanswegen. De tweebaans route ziet er goed uit dus daar kiezen we voor. Inderdaad is deze weg goed te doen. Het is prachtig zonnig weer en we rijden door een prachtig landschap met nu en dan een Bastide. Dat is een middeleeuws stadje rechthoekig gebouwd rondom een plein. Aan het marktplein zijn galerijen waar huizen en winkels onder zitten. Prachtig om te zien. In dit deel van Frankrijk zie je ze wel meer. Als we de stad Auch naderen zien we de kathedraal Saint-Marie van Auch die ver boven de stad uit torent en dat is een imposant gezicht.

De weg slingert zich door het mooie landschap met veel bossen en grote bomen langs de weg. In een flauwe bocht gaat het mis. Van de andere kant komt een busje en in de bocht klappen de spiegels tegen elkaar. Het is een harde klap en de spiegel ligt er helemaal af. Niet best. Op het eerstvolgende parkeerterrein stoppen we om de schade te bekijken. Niet veel later komt er een politieauto aanrijden. De agent zegt dat we moeten wachten, want de bestuurder van het busje komt zo onze kant op. Deze man spreekt Engels en Geert Jan en hij zijn het gauw eens dat er geen schuldige valt aan te wijzen. We gaan ieder ons weegs zoals dat heet, maar nu wel zonder spiegel. We hebben wel een camera achterop, maar wat er naast de camper gebeurt zie je niet goed. Na een stukje rijden stoppen we en Geert Jan plakt het spiegeltje dat in de camper hangt met tape op de restanten van de buitenspiegel. Nu kan hij weer beter zien.

We naderen inmiddels de Pyreneeën en tot onze grote schrik stuurt de navigatie ons de bergen in. De weg wordt steeds smaller en als we weer door de nauwe straatjes van een dorpje rijden is er een wegversmalling waar we net niet door kunnen. We nemen twee pilonnen mee . Dat kan er ook nog wel bij. Nu gaan we zelfs de Haut-Pyreneeës in en de bergen krijgen sneeuwtoppen. Na een uur rijden over supersmalle weggetjes hoog in de bergen, met af en toe ook nog een tegenligger ben ik er helemaal klaar mee. We wijzigen de route en rijden de berg weer af richting Lourdes. 

Als we daar parkeren om uit te blazen van alle avonturen blijkt de Camperplek vanaf hier via een gewone route eenvoudig te bereiken. Je zou haast de navigatie uit het raam gooien. Na een korte rit komen we eindelijk bij de Camperplek aan. Prima plek met rondom hoge bergen met sneeuwtoppen. Prachtig in de zon. 

Op de dag dat we vertrokken, 29 december dus, heb ik in mijn aantekenboekje geschreven:              “ Mijn voorgevoel zegt dat dit een reis met hindernissen gaat worden.”                                                Nou tot dusver is daar geen woord van gelogen en we zijn nog geen twee weken onderweg.