Woensdag 11 januari. Fietsen in de Pyreneeën.

In de nacht is het hier in de bergen best koud. Het koelt af naar net boven het vriespunt en dan duurt het even voordat ons kacheltje de camper warm heeft. De zon schijnt en het is nagenoeg windstil. De temperatuur loopt snel op naar zo’n 16/17 graden. Ik doe een handwasje  en Geert Jan zet ons droogmolentje op om het wasgoed op te hangen. We zetten de stoelen en het tafeltje buiten en gaan lekker in het zonnetje zitten en koffie drinken.

Als de kerkklok twaalf uur slaat stappen we op de fiets. We willen even in het dichtbij gelegen dorpje kijken. Tjonge wat zijn sommige wegen hier steil. Het is een hele kunst om op de fiets te blijven. Snel schakelen en de ondersteuning opvoeren, het is weer even wennen. In het dorpje is niet veel te zien, we zijn er zo door. Er stroomt wel een bergbeekje langs met helder water. Opeens begint het heel hard te waaien en de lucht betrekt. Zo kan het gaan in de bergen.

Ik herinner mij ineens de vakantie van 1971. Ik ging toen met een vriendin op jongerenreis naar Zell am See in Oostenrijk. Samen met twee meisjes uit Limburg huurden we een roeiboot en gingen we het meer op. Ineens sloeg het weer om en begon het vreselijk te stormen en te regenen. De hoedjes van de Limburgse meisjes waaiden in het water en ze gilden van angst. De boot slingerde enorm en ik roeide als een gek. We waren de enige boot op het meer. Uiteindelijk hebben we de oever bereikt waar een man ons vals grijnzend opwachtte. De hoedjes hebben we nooit weer gezien.

Als we bij de camper terug komen ligt de droogmolen met wasgoed ondersteboven en kan ik alles weer wassen. Bij de ezels is een papier opgehangen met de mededeling dat we ze geen brood mogen voeren. Ze houden niet van stokbrood denk ik.

Er komt geen regen, maar de wind blijft wel af en toe hard. De droogmolen zetten we vast met tentharingen en we gaan luieren en lezen bij de camper. Als de zon ondergaat wordt de lucht heel mooi, daar moeten we wel een foto van maken.