Zondag 8 januari. Weggestuurd.

Het kan raar lopen als je onderweg bent met de camper. Waren we gisteren nog van plan naar een camping in de Pyreneeën te gaan, zitten we vandaag op een camperplek tussen Montauban en Toulouse. Vanmorgen rond half tien vertrokken uit Libourne en onderweg naar een camping in Septfonds. Het hele jaar open en Nederlandse eigenaren wat wil je nog meer.

De route gaat voornamelijk over D wegen. Zeer kronkelend, veel hoogtes en dieptes en een prachtig landschap, maar opschieten ho maar. Het is in totaal 240 kilometer. Op een tolweg is dat drie uur hooguit, maar over deze wegen doen we er vijf uur over. De Dordogne is heel mooi. Schattige dorpjes met huizen gemaakt van de okerkleurige stenen die je hier vindt. De bouw doet al een beetje Moors aan. Ook zijn er veel kastelen in dit gebied. Het is heel rustig op de weg.

Om half drie komen we bij de camping aan. Het hek staat open dus we rijden naar binnen en zetten de camper bij de receptie neer. Er is niemand aanwezig en er hangt een briefje met een telefoonnummer om te bellen als er niemand is dus dat doe ik. Dan komt er een Nederlandse man aangelopen dus ik verbreek de verbinding weer. De man blijkt de enige campinggast te zijn en staat er al een paar dagen alleen, met gezin neem ik aan, want er is een jongetje bij hem. Volgens hem zijn de eigenaren er niet en na overleg besluiten we het terrein op te rijden en een plek uit te zoeken.

Als we de camper op het terrein zetten komt er een man aangelopen. We lopen hem tegemoet in de veronderstelling dat dit dan wel de eigenaar zal zijn. Voordat we ook maar iets kunnen zeggen roept hij dat we weg moeten gaan. Niet begrijpend kijken we hem aan. We moeten direct weg want het is zijn terrein en we hebben het recht niet om daar zomaar op te rijden…..Vriendelijk proberen we het een en ander uit te leggen, maar hij is kwaad en wij moeten weg. 

In de bijna vijftig jaar dat wij al kamperen en camperen is ons dit nog nooit gebeurd. Ik verzeker hem dat ik mijn recht op het schrijven van een hele slechte review ten volle zal gebruiken en we rijden weg.

Als we de reviews bij deze camping lezen, het zijn er acht, lezen we twee keer een soortgelijk verhaal als dat van ons. Deze mensen mochten wel blijven, maar zullen nooit weer deze camping bezoeken. Ik krijg het niet voor elkaar om een review op de site van de camping te zetten voorlopig, maar wie mij kent weet dat ik het hier niet bij laat zitten. Zo ga je niet met mensen om.

Uiteindelijk rijden we nog een uur verder en komen we om vier uur op deze camperplek aan.